Dünyanın acısı benden yırtılmış,
Onca kesik yol içimde, onca harita.
Ağrıyla soğukla sustum, dönülmezdi
Dönülmez, üstüm başım buz iğnesi.
Parça parça neye benzedim bilemem
Kuzeyden bir kurt kaldı içimde,
Sesi sularla sisli.
Sararan yaprağın zehri benmişim,
Ve meğer buzulun orijini
Düz yolları, yokuşları, ışıklı şehirleri
Ne çok isimle çağırdım ne çok şeyi!
İnceciğim, kırığım, anla..
Bu yüksekten bir düzlüğe indir beni.
(B.Keskin)
O kaymaklı tadın arkasındaki ben, bazen adam oldum, bazen kadın. Kılıklar arası gidip gelmek ne imiş sorsalar, saatlerce anlatırım susmadan.
Vicdan ile ego çatıştıkça açığa çıkan enerji değil asitmiş meğer.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder