15 Mart 2011 Salı

Bir kere yaptım, yine yaparım.

Yine hayallerim, battaniyem ve çayım var. Bu sefer hayal'in dışına doğru çıkmasını "istiyorum."
İstemek nereden başlıyor ve ne yollardan geçiyor seyreylemem şart. Ki bünyem kovalamaya alışık, didinmeye, uğraşmaya. Yıllar önce anlamıştım bu dünyaya gelme misyonumu. Halen de aynı fikirdeyim. Birşey değişmedi.
Kişi beklentisizliğin mutluluk getirdiğini anladığından itibaren ritmi değişiyor, hayatın. Eleştirilere maruz kalıyorum. Umutsuz diyorlar - alakası yok.
Önce ayırt edebilmek lazım. Beklenti ile umut arasındaki kocaman gözüküp yaklaştıkça incelenen çizgi ve arkasını.
Şimdilerde herşey çok daha net.

bir çok atı,
ardlarında bıraktıkları nallardan buldum ben.
Gitmene lüzum yoktu,
…papatyalarla, ayçiçeklerini ayırmayı
ustam çobanyıldızından öğrendim ben.
Ama yine de
bahara bir dilim mavi var,
son çeyrek biraz hüzünlü olur,
olsun
tersine akan trenlere raylarında
çok umuttan gemi yüzdürdüm ben.

T.U.




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder