4 Şubat 2011 Cuma

Rahatsız bir şekilde özlüyorum.
Artık içim büzüşüyor, gırtlağıma yumrular takılıyor da öyle yardım istiyorum kendimden. Yoksa kendimi kendi halime bıraktım, çoktan. Al dedim, ne yaparsan yap. İster bağla, ister sal..
Bu sefer sandığımdan daha beter oldu yeryüzü. Oysaki ne umutlarım vardı kendime dair, bendeki yaşama dair.
Hepsi fos.
Bunu farketmek de çok acı verici. Ama neylersin işte. Olan olmuş, derelerden çok sular geçmiştir bile.
Geriye kalanın içi çok boş. Artık sadece elime koluma çarpar oldum. Duvarlar da geniş..ulaşamıyorum bile.
Hali hazırda beslediğim ve yetiştirdiklerimin boyu bana yetişemedi. Ekinler diz boyunda kaldı hala.

Benim planlarım böyle değildi ki.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder