Tüylerim de dikiliyor.
Hatırlıyorum hayal meyal bazı ayrıntıları, yine fonda tam da bu şarkı çalarken.
İlk gençlik yada bir seviye üstü. Benim için çizgi demek az buçuk, biraz da çiçek kokusu.
Sonra tozlu raflar, yarım şişeler hatta boş şişeler.
Susuz uyanılan sabahlar bazen yatılmadan uyanılan gece sonları.
Yaşlar çok acayip, enerjiler çok başka. Düşüncenin yaratımları, tonları çok baskın.
Dinlerdik o zaman, duymazdık. Dinlerdik. Geçerken kulağımıza kesilmezdi dostların sözleri, biz bizzat hem bakar, hem dinlerdik.
Eskisinden da basit lakin daha şeffaftı herşey. Zaman geçti, günler bitti, şeffaflık artık iççamaşırından bile kalktı. Hepimizin koca duvarlı surları var. Yumurta akı ile yapıştırılmış diye söylentileri var, doğrudur.
Her yaşta okunan bir kitap bir dize vs vardır. Yoksa olmalıdır da, bu şarkı da odur.
yaşlı ruhlar, neredeyse sallanan sandalye isterim der gibi ama kahretsin ki kelime o kadar saçma ki söyleyeceklerimi geri plana bıraktı,sallanan sandalye,sallanan sandalye,sallanan sandalye,sallanan sandalye" tekrar edince anlamsızlığı bir kat daha artıyor.
YanıtlaSil